Momenten met Ralitza
'Soms voel ik me een slaaf van mijn eigen kolkende, bruisende, op hol geslagen geest, vol verlangens, zorgen en negatieve beelden.' Wat is vrijheid? Zijn we vrij om te kiezen? Of worden we voortgedreven door aangeleerde mechanismes? Is vrijheid een illusie? Als we kunnen kiezen, waarom is dat dan zo moeilijk? En welke beperkende overtuigingen houden je tegen? We zien een vrouw die haar gedachten over en drang naar vrijheid niet los kan laten. Ze loopt letterlijk vast. Momenten met Ralitza gaat over de paradox van vrijheid. Een paradox om in verstrikt te raken. Fabian maakt intieme voorstellingen waarbij de performers hun meest kwetsbare kanten tonen, zodat de toeschouwer wordt verleid hetzelfde te doen. Een gezamenlijke ervaring waarbij de performers niet hun onvolkomenheden proberen te maskeren, maar een wezenlijke connectie aangaan met de kijker.
|
 foto: Luis Rios Zertuche |
|
TRAILER from Dansateliers on Vimeo. |
speeldata:
15, 16, 17 juni 2012 Dansateliers Rotterdam 9 dec 2012 - 16.00 uur Korzo Den Haag 13 jan 2013 - 14.00u De Berenkuil Utrecht 18, 19 en 20 okt 2013 om 20.00u Theater Kikker Utrecht (in combinatie met SPROOK) |
|
|
|
|
RECENSIE GRAZEN.NL door HANS. E. MERTS
Studiopresentatie Dansateliers bewijst nut en noodzaak van talentontwikkeling. In de veilige setting van de studio’s van Dansateliers aan de ’s Gravendijkwal mocht een gemêleerd gezelschap bezoekers zich vergapen aan het resultaat van een onderzoeksperiode van twee jonge dansmakers. Alhoewel, dansmakers? Het programma begon, na een introductie van de nieuwe artistiek leider van Dansateliers, Kristin de Groot, met de performance ‘Momenten van Ralitza’ van maker Fabian Holle. Onderzoeksobject van deze indrukwekkende performance is ‘vrijheid en de beperking hiervan’. Dat Holle geen choreograaf van huis uit is deert niet. Mijn hemel, wat een talentvolle (dans-) maker! Na het openingspraatje van De Groot wordt het publiek als in een sliert door het wonderschone oude HBS gebouw geleid naar een van de studio’s. Enigszins gedesoriënteerd van deze tocht, wordt het publiek, met in de verte klinkend pianospel van Domenico Scarlatti, in de witte serene ‘Kubrick-achtige’ ruimte ontvangen. Hoeveel meer sacraliteit mag een mens verwachten op een mislukte zomeravond in Rotterdam-West? Op scène staat bij binnenkomst danseres Ralitza Malehounova haar publiek enigszins provocerend in attitude en blik al op te wachten. Daar staat iemand! Ze proclameert tekst, golven van woorden. Met een sterke mimiek en een tergend fysiek worden ritmisch, het associatieve vermogen van het publiek testend, indrukwekkende poëtische ladingen over het stille publiek uitgestort. Fabian Holle boetseert in zijn choreografie met het indrukwekkende lichaam van de danseres die het zich allemaal moet laten welgevallen. Of, doet ze er zelf juist nog een tandje bij? ‘Physical’, ‘Desire’ proclameert de vrouw die zwenkt tussen rekbaarheid en de verbeelding van de fysieke kracht, in deze emotionele exploratie over de drang naar vrijheid. Op een plek staand, 40 minuten lang en toch spannend tot de ruimte verhouden. In de beperking je kracht tonen als ultieme overwinning op die beperking. Dat is onder meer de kracht, de intensiteit, de spanning in deze integere performance. De litanie duurt en duurt maar. Wijken zal zij niet, noch overgeven aan de terreur van de onvrijheid die lijkt te spelen in haar getroebleerde hoofd, hart en ziel. En, op wat voor manier drijft Malehounova haar lichaam keer op keer tot het uiterste, volhardend staand op die ene plek waar ze maar niet vanaf komt. Dan weer met een blik op oneindig en dan weer een blik met angst of vol afgrijzen vervuld, waarbij het lichaam van een totale spierspanning naar een bijna spastische ogend ‘Alien-achtige’ monsterlijk creatuur wordt gedirigeerd. Onder de klanken van de soundscape van sounddesigner Jaap van Keulen verwordt deze mix doorlopend gelardeerd met een mantra van woorden, tot een bijna magisch-realistische “Blade Runner-achtige” still van een tijd, die nog vergelegen is van ons. Malehounova’s stem proclameert haar diepste zielenroerselen: “Some say freedom lies in the experience of freedom. So freedom would be the experience of doing something you really like doing. And doing it freely, like dancing. And unfreedom is the feeling that you do something unfree and reluctantly, so the experience of constraint. Are we not determined by our desires, passions, fears and longings?” De nieuwbakken choreograaf Fabian Holle, een op de theaterschool in Utrecht opgeleide acteur en theatermaker, blijkt het vermogen te hebben op een abstraherend level nut, noodzaak en essentie van z’n onderzoek naar ‘vrijheid en de beperking hiervan’ voor het voetlicht te brengen. Beklemmend, hypnotiserend en vervreemdend is deze excellent uitgevoerde en rijk associatieve performance. “Freedom is an illusion”, maar niet voor Holle die naar het schijnt heel intuïtief de logica van z’n zorgvuldig opgebouwde dramaturgische ontwikkeling ogenschijnlijk losjes in z’n performance geïnternaliseerd weet. Is het ’t ‘maagdelijk witte’ choreografie talent van Holle of zien we hier de meesterlijke hand van de dramaturg (en oud artistiek leider van Dansateliers) van ‘Momenten van Ralitza’ Amy Gale aan het werk? Dansateliers kan bogen op een rijke geschiedenis op het gebied van talentontwikkeling. Nut, noodzaak en belang daarvan zijn evident, zowel in Nederland als internationaal. Wat geplande bezuinigingen zullen betekenen is gelegen in een onzekere toekomst voor dit instituut van statuur. De studiopresentaties bewijzen het bestaansrecht van een talentontwikkelingsinstituut dat Dansateliers al sinds jaar en dag is. |